civciv beslemek

bunu yapmayan çocukluğunu yaşamamıştır amk. aşırı gürültü yapıp çok kafa sikiyorlardı ama.

bi civciv beslemistim öyle çok seviyodum ki sevgiden elimle sıkıyorum falan neyse ben buna kartondan ev yaptım bide kapı yaptım tahtadan gezmeye gidicez içine koydum çığlık çığlığa bağırıyo hayvan bi açtım kapıyı orta parmağı kapiya sıkışmış uzamış parmağı öyle öyle öldü sonra allah affetsin

sonu hüzünle biten olay. bütün cibilerimi kedi yemişti.

pazardan 2-3 ytl lik civciv alınır,eve gelinir hemen karton kutunun içine gazete serilerek ev yapılır,ekmek kırıntısı,su verilerek beslenir ,1-3 gün geçer civciv öldükten sonra evde 1 gün bile sürmeyecek olan bir hüzün ortamı yaşanır bu da bir childhood dur hani.

kuzenimin vardı tabi o da küçüktü ,yavrum hayvanı boynundan tutup öpmüş hayvan bir fenalaşmış sonra ki günde görmeden üstüne oturmuştu, yengem koltuğa yapışan tüylerini toplamıştı hayvanın,mekanın cennet olsun civciv

biz işleri büyütüp kümes filan yaptık kocaman bahçemiz vardı. sünnet düğünün yapılacağı akşam hengameden tavukları, horozları içeri alıp kapıyı kapatmayı unutmuşuz. sansar, tilkivari bi orspu cocugu öldürdü hepsini. serefsız etini de yemiyor, boğuyor kanını içiyo. sikeyim oyle hayvanı.

alalı 8 9 sene oluyor. tabi büyüdü horoz oldu. maşallahı var hala yaşıyor. bi de eğitimli vallahi çardağı köpekten daha iyi koruyor.

1 yıl besledim dedem ben okuldayken kesmiş yemişti aq

abi hiç unutmam, bir keresinde aldık iki tane pazardan. o zamanlar annemin teyzesi (ebe) bizde kalırdı. neyse aldık, eve geldik falan. kutu bulduk. gazete falan işte. her şey güzel gidiyordu. ertesi gün annem işe gitti. bana da ebe bakıyor. ebe oturma odasında televizyon izliyor. bende civcivlerle oynuyorum. tuttum bunlardan birisini, elime aldım. elimi kaptı düdük. attım bu yere. sonra diğeride çıktı kutudan. allahım bunlar beni kovalamaya başladı. erkeklik gururuma yediremedim bağırmayı (ne gururuysa daha yaşım ne ki). neyse ben kaçtım falan. akşam oldu. annem geldi eve. böyle civcivle her yere kakasını falan yapmış. biri annemlerin odaya girmiş. orayı berbat etmiş. ben çaktırmadım tabi. annem çok sinirlendi. ertesi sabah civcivler yok oldu. ben anneme sordum nerde diye. sattım dedi. sonra bana dondurma aldı. ulan iyi ki satmış. elimi ısırmıştı düdük ya. ne zaman aklıma gelse sinirlenirim. anlattım rahatladım.

uçuyo diye balkondan aşağı atmıştım düşerken öğrensin diye sonra sonuç malum hayvan rahmetlik oldu biz de o zaman babamla parka gömmüştük arada sırada oynamaya gittiğim de subeneke okurdum bak yine hüzünlendim..

canice 5. kat balkonundan havaya atıp tutamamıştım hayvanı sanki top canlı lan bu nasıl bi malmışım bende bilmiyorum bir de hayvanları boynundan tutar zorla yem yedirirdim allah belamı versin ya böyle çocukluk olmaz olsun

hadi bir tanede benden. daha 6 7 yaşımdayım bir akrabamızı ziyarete gitmiştik yaşlı bir kadındı.bende bahçesindeki civcivleri görmüştüm. o an anneme beni bahçeye götürmesi için yalvardım ama izin vermemişti.neyse biz eve geldik bende annemden oyun oynamak için 1 saat izin isteyip o kadının bahçesine sızmıştım.sonra o civcivleri bulup oynamaya başlamıştım.oynamak dediysem öyle sevmek falan değil suyu sokup çıkarıyorum hayvanları işkence eder gibi o an gerçekten bir katil ruhu vardı galiba içimde ben de bilmiyorum.sonra bir ses duydum arkama baktığımda o yaşlı kadın vardı.ne yapıyorsun sen deyip bir tokat atmıştı.ben de eve gidip ağlamıştım.

küçükken annemin eteğine yapışıp zorla aldırmıştım. ama sonra abim üstünden motorla geçti. gittim kendi başıma gömdüm bi kac tane de karınca toplayıp mezarı başında dua ettik. bir yıl depresyondan çıkamadığımı bilirim. gözlerim doldu

ya aq kullanıcı ismimi gördüm gibi geldi beni kim besliyor dedim

1 2 güne ölürler üzülürsünüz.ölmemesi için gereken her şeyi yapsanız bile ölürler.çünkü civcivci adam size hastalıklı olan civcivi satmıştır

2 tane yeğenim var biri erkek biri kız daha çocuklar. kızın civcivi var sonra erkek olanda benimle ilgilenmiyor diye civcivi yastıkla boğmuş sonra arka bahçeye gömmüş. bunu öğrenen kız yeğenim 2 gün ağladı mezarına gidiyo civcivin çiçek bırakıyor dua ediyor. ağlasam mı gülsem mi

pazarda civcivci adamdan bir kaç tane civciv alınır, karton kutuda beslenir.daha sonra o civciv büyünce civcivler kümese alınır. biz kuzenimle civcivleri evin içinde dolaştırıyorduk.

hayatımda bir kere kalkıştığım eylem. sabahına öldüğü için bir daha asla yeltenmedim.

Küçükken 1 tane boyali civciv alip beslemiştim. Buğdayın yanında bahçeden çekirge yakalayıp elimle yediriyordum. Bildiğin etle besledim hayvanı

Kümes hayvancılığı mesleği yapanların tercihi. Apartman dairesinde de civciv beslemezsin.

güzel ve zevkli bir eylem ama büyüdükçe bakmak zorlaşıyor kotü kokmaya başlıyor bakılan yer.

benim civcivimi çalmışlardı amk ya. ilkokuldaydım sanırım. yazın kardeşim ben babaannem trabzon'a gittik, orda da kardeşimle yaşıt kuzenim var. ev bahçeli, çaydan fındığa her şey var. neyse, böyle bir ortam varken bize civciv aldılar 3 tane. evin altında bakıyoruz civcivlere, kardeşimle kuzenim ellerine alıp salıncakta sallıyor falan, ben uzaktan seviyorum sadece korktuğum için. bir gün kalktık, civcivlerin kafesinin telini sökmüşler ve civcivlerimiz yok. ağladık. sonra babaannem dedi ki çalmışlar civcivlerinizi, polisi aradım ben merak etmeyin. biz de yedik tabii amk, kuzenimle kardeşim delirdi bahçede arıyolar falan. ipucu topluyorlar, kimin çaldığını bulmaya çalışıyorlar. babaannem ordaki komşuya vermiş, istanbul'a döneceğiz diye. verdim de niye çalmışlar diyosun amk.

üç sene boyunca yaz tatillerinde yaptığım eylem. eğer bu işe girişecekseniz öncelikle şunu bilin ki civciv beslemek zordur. bir nevi küçük bir bebek ile evde kalmaya benzer. iki tane civciv alınması tavsiye edilse de ben her seferinde iki tane aldım ve birinin ölmesiyle öteki tek kaldı;ama yine de yaşadı. yani illa iki tane almazsam hayvan ölür diye düşünmeyin. civcivler için en önemli şey sıcaklıktır. bu canlılar sizi annesi bellediği için sürekli sizin yanınızda koynunuzda göbeğinizde falan yatmak isterler. özellikle yazın sıcacık havada bile tişörtünüzün içine girer orada uyuklarlar. çok tatlı olmalarının yanı sıra gerçekten rahatsız edici oldukları anlar da vardır. asla yalnız kalmak istemezler. kutusunun içine koyup odadadan ayrılırsanız sürekli öter ve siz gelene kadar avazı çıktığı kadar bağırır. yanına geldiğinizde de onu kucağınıza alana kadar susmaz. yere koyduğunuz anda sizi takip etmeye başlar ve size yetişmek için o kadar hızlı koşar ki bazen ayağı takılır. bu yüzden onunla yürürken yavaş olmanız gerekir yoksa sizi yakalayamazsa bunalıma girebiliyor. üzerine basmamak için de dikkat etmeniz gerekir ekstra. ilk bir ay risklidir her an öldü mü diye korkarak bakarsınız kutusuna. kutunun içine ampul koyarsanız kendi kendine çok güzel ısınır. onunla uğraşamazsanız da ben yün bir şapkanın içine koyup şapkanın ortasına mandal takmıştım geceleri onun içine kendisi girip uyuyordu. pisliği vs de sorun olur mu diye sorabilirsiniz. ilk bir ayda çok sorun olmuyor. her yere pisliyor tabii ki ama en azından pisliği çok kokmuyor ve hemen silebiliyorsunuz. ilk aylarda kendi yemi dışında pek bir şey yemediği için de pisliğinin kokusu çok olmuyor. ne zaman ki tüyleri hafif renk değiştirmeye başlarsa o zaman ek gıda dönemine başlıyor bebişimiz. sulu sulu salatalıkların, bulgurların ya da karpuzların vs dışkıyı nasıl kokuttuğunu ne ben söyleyeyim ne siz tahmin edin. işte o dönemlerde zaten civcivi bir yere salmanız gerekiyor. ben bu sefer bırakmayacağım diye annelik iç güdüsüyle 2.5- 3 aya kadar direndim. artık civcivim, koca bir horoz olmuştu, sabahın köründe apartman dairesinde ötmeye başlayınca onu daha fazla besleyemeyeceğimi anladım. ama gerçekten çok güzel bir deneyim. küçücük bir şeyin ellerinizde büyümesi o kadar güzel ki. o dönemde tavuk döner vs yiyenlere vahşi bir şekilde bakmanız da muhtemel. bende de olmuştu. sonra yavrucuğum bir çiftliğe gidince ben de tavuk dönerlere geri döndüm. the end of the story

hep sivrisineklere mi söveceğiz? (bkz: orospu çocuğu kediler) hayvancağızı arsaya karınca, solucan yesin diye gezmeye çıkartmıştık aq, ne diye kapıp kaçıyorsunuz hemen? ya işte böyle, insan olduğumuz için rahatız yine. serengeti'de bir zebra olsak tek gözümüz açık uyumamız gerekecekti sürekli. sabah bir uyanıyorsun numan abinin götünü yemişler falan. şükür şükür! en berbat gecelerimizde bile ölüm tehditi yok. anca şartlar çekilmez oluyor. o da alayımıza müstahak zaten.